Xeoloxía.

Xeoloxía:


A área caracterízase por ter unha xeoloxía variada. Inclúe materiais pertencentes a dous dominios diferentes e granitoides diversos , asi como depósitos terciarios e recubrimentos cuaternarios. Desde o Oeste ata o Este, sitúanse en primeiro lugar os materiais da Serie de Ordes. Son riscos con filóns de cuarzo e de anfibolitas intercalados. Están afastados dos outros materiais por un cinto de rochas básicas, metagabros fundamentalmente. Máis ao Este sitúase o dominio do "ollo de sapo" que inclúe desde esquistos a gneises glandulares con megacristales de feldespato, e por metasedimentos diversos: encerados, esquistos, cuarcitas e areniscas. Os granitoides son moi diversos en idade, composición e textura. Os materiais Terciarios son gravas, areas e arxilas con intercalaciones de lignito no estremo noroccidental. O Cuaternario inclúe materiais aluviales, coluviones e recubrimentos diversos.

Mapa das Fragas do Eume

Un dos extremos do Parque, con bos accesos é Pontedeume. Desde aquí pódese tomar a estrada AC-114 para tomar o desvío de Ombre e de aí a Caaveiro bordeando o río. Unha vez aquí pódese subir ao mosteiro medieval de Caaveiro , considerado o corazón do parque, desde onde hai unha panorámica excepcional de todo o contorno.

Fauna

Aínda que difíciles de observar no parque habitan entre outros exemplares de: gato montés, xineta, marta, raposo.Entre as aves, o visitante poderá observar con maior ou menor dificultade ao bufo real, falcón abejero, martín mariñeiro, o azor e outras aves típicas do bosque.Ademais está catalogada a presenza de 15 especies de anfibios, 14 especies de réptiles, 8 especies de peixes, 103 especies de aves e 41 de mamíferos.

Flora

Ten unha rica biodiversidade, un bosque en cuxas zonas máis próximas ao río predominan os alisos e chopos, mentres que máis arriba están os carballos ou “carballos”. Entre outras especies vexetais presentes: bidueiros e castiñeiros.Pero talvez polo que é máis representativo no que fai á súa flora refírese é ademais da abundancia de carballos, a súas helechos Culcita macrocarpa, Hymenophyllum tumbrigense e Woodwardia radicans, supervivente de helechos que poboaban a terra fai millóns de anos. É un bosque que cambiou moi pouco desde o Neolítico.

Fragas do Eume.

O Eume é o creador da comarca. Da súa vida.
Bravo e arisco, coas súas augas foilles dando forma a fermosas vilas e lugares.
Un río de tradicións máxicas, apto para gozar das actividades da natureza.
O río escavou un estenso val onde se estenden as Fragas do Eume, parque natural e o maior bosque atlántico de Europa. Máis tamén modelou impresionantes serras coma o Forgoselo ou a Loba, refuxio de especies animais e vexetais únicas.
O Eume trouxo tamén auga de cultura. Centro polítitico de Galicia na Idade Media, nas súas ribeiras aparecen, entre as árbores, mosteiros, castelos, pazos e fermosas pontes de pedra de espectacular vista.
A xente que viviu aquí foi elaborando durante todos estes séculos unha rica gastronomía con base nos productos naturais da comarca.

Peixes.

Chondtomaros polylepis:

XUSTIFICACIÓN DOS CRITERIOS:

.A introdución de especies exóticas na súa área de ocupación como son o peixe sol (Lepomisgibbosus), o peixe gato (Ameiurus melas), Black-bass (Micropterus salmoides), Lucio (Esoxlucius), lucioperca (Sander lucioperca) e diversas especies de ciprínidos é unha dasprincipais causas do decline desta especie. Este declive estímase que será nospróximos anos próximo ao 20% na área de ocupación da especie e na calidade de seuhábitat. Este último se deteriora polas infraestruturas hidráulicas proxectadas na súa área depresenza, o aumento de verteduras urbanos, agrícolas e industriais e extracción de auga confins agrícolas. As poboacións estan en declive pero aínda son bastante abundantes.

DESCRICIÓN:

Especie de talle media que non adoita acadar os 500 mm de lonxitude total. Corpo alongadomáis que outras especies de ciprínidos. A abertura bucal é inferior e recta. A crista inferior égroso e presenta unha lámina córnea ben desenvolvida. As aletas dorsal e anal son longas, aprimeira delas ten entre 8 e 9 radios ramificados e a segunda entre 8 e 9. Escamaspequenas, na liña lateral cóntanse entre 64 e 78. O número máis frecuente de dentesfaríngeos é de 6-5. Non existe dimorfismo sexual marcado, aínda que describíronse algunhasdiferencias de tipo morfométrico relativas ao tamaño das aletas e lonxitude da cabeza.

POBOACIÓN:

Actualmente as poboacións de Ch. polylepis en España quedan restrinxidas á cuncado Tallo e ás introducións recentes nas cuncas do Júcar e Segura.

HÁBITAT E ECOLOXÍA:

Vive nos tramos medios dos ríos, en zonas de marcada corrente, pero taménprolifera nas augas dos pantanos. É un peixe moi gregario, especialmente durante amigración prerreproductiva que efectúa curso arriba. Aliméntanse de vexetación e en menorproporción de pequenos invertebrados e detritos.

REPRODUCIÓN:

Durante a freza, os machos desenvolven numerosos tubérculos nupciais moi pequenospor todo o corpo. Acadan a madurez aos 3 ou 4 anos de idade e reprodúcense entre marzoe xuño. Adoita ser nos ríos onde vive o primeiro ciprínido en reproducirse e xa que logo atopaos lugares de freza libres de moitos dos posibles depredadores de ovos e crías. Asfemias poñen entre 1.000 e 8.000 ovos entre areas e grava. Os machos acadan oitoanos de idade e as femias ata dez.

DISTRIBUCIÓN:

España: Vive na cunca do Tallo e foi introducida nas cuncas do Júcar eSegura.• UE: Vive tamén en Portugal nas cuncas dos ríos. Vouga, Mondego, Alcoa eSado.• Mundo: Endémica da Península Ibérica.

FACTORES DE AMEAZA:

• Sobre a especie: A introdución de especies exóticas, a maioría piscívoras.• Sobre o hábitat: As principais ameazas son: a realización de diversasinfraestruturas hidráulicas, como canalizacións, construción de presas, etc., acontaminación por verteduras industriais, urbanos e agrícolas; a extracción de auga parafins agrícolas e a extracción de áridos que destrúe os frezaderos

BANCO DE DATOS DA NATUREZA:

Peixes Continentais de España.

MEDIDAS DE CONSERVACIÓN:

Control dos verteduras e depuración dos mesmos. Corrixir axeitadamente os impactosderivados das infraestruturas hidráulicas. Non dar concesións de regos cando a augabaixe por niveis inferiores aos axeitados para a vida dos peixes. Corrixir o impacto dasextraccións de áridos nos ríos e só dar as concesións imprescindibles. Realizar uncontrol das especies exóticas por parte das administracións. Impedir a introdución denovas especies exóticas declarando ás novos e á maior parte das existentes xa enEspaña como non pescables. Realizar un seguimento sobre a evolución das poboacións deesta especie.

Invertebrados.

Lucanus Cervus o Ciervo volador.
O escornabois (Lucanus cervus) é un coleóptero escarabeiforme pertencente á familia Lucanidae. En Galicia se coñécelle co nome de escornabois, para os machos e vacaloura, para as femias. Se considéralle o escaravello máis grande de Europa.
Descrición:
O seu tamaño total varía entre os 3 e 9 cm nos machos e os 2,8 e 5,4 cm nas femias Presentan un notable dimorfismo sexual; os machos son maiores que as femias e posúen as mandíbulas moito máis desenvolvidas que utilizan para a loita; teñen unha forma que lembra os cornos dun cervo, de onde deriva o seu nome común.
Características:
As larvas deste insecto pasan dunha a cinco anos alimentándose de madeira en descomposición, polo que adoitan vivir en bosques onde son abundantes os carballos e aciñeiras, razón pola que non son comúns en terreos urbanos. Teñen un apetito moi voraz, con tan só un gramo de peso poden comer nun só día 22,5 centímetros cúbicos de madeira e acadan un tamaño considerable, chegando incluso a 10 centímetros de longo.Os adultos aliméntanse succionando o zume das árbores e do zume de froitas maduras. A súa vida trala metamorfoses é moito máis curta cá de larva: tan só de quince días a un mes. Poden voar, acadando velocidades de 6 km/h.Existen diversas teorías sobre como se aparean, aínda que a máis probable é que os machos se agrupen en torno ás femias e se dispútenas en combates que poden ocasionar a morte dun dos contrincantes.As femias poñen os ovos nos ocos das árbores, os cales eclosionan aos dous ou catro semanas da posta.Esta especie está en regresión debido á perda do seu hábitat e á caza, pois é un exemplar moi apreciado, polo que se chegan a pagar prezos moi elevádevos (sobre todo en Xapón, onde este escaravello é moi apreciado).Segundo investigacións para o ano 2040 o seu total extinción estaría asegurada